آیا لیوان های کاغذی ایمن تر از پلاستیک هستند؟

لیوان های پلاستیکی:

BPA و فتالات ها: فنجان های پلاستیکی سنتی، به ویژه آنهایی که از پلی کربنات ساخته شده اند، می توانند حاوی بیسفنول A (BPA) و فتالات باشند. BPA یک ماده شیمیایی صنعتی است که به دلیل اثرات احتمالی آن بر مغز و غده پروستات جنین، نوزادان و کودکان نگرانی هایی را ایجاد کرده است. برخی تحقیقات همچنین ارتباط بین BPA و افزایش فشار خون، دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی را نشان می دهد. فتالات ها همچنین می توانند باعث مشکلات رشدی شوند.

میکروپلاستیک ها و نانوپلاستیک ها: همه پلاستیک ها از جمله فنجان ها می توانند به میکروپلاستیک ها و نانوپلاستیک ها تجزیه شوند. این ذرات ریز در محیط، در حیوانات و حتی در اندام‌های انسان، خون و جفت یافت شده‌اند. در حالی که پیامدهای دقیق آن برای سلامتی انسان هنوز در حال مطالعه است، برخی تحقیقات نشان می دهد که می توانند رشد، سطح هورمون ها و سیستم ایمنی را مختل کنند.
شستشوی حرارتی: هنگامی که لیوان های پلاستیکی با مایعات داغ تماس پیدا می کنند، پتانسیل بیشتری برای نفوذ مواد شیمیایی به نوشیدنی وجود دارد.
تجزیه: فنجان های پلاستیکی صدها سال طول می کشد تا تجزیه شوند و به طور قابل توجهی در دفن زباله و آلودگی اقیانوس ها نقش دارند.

لیوان های کاغذی:

آستر پلاستیکی: بیشتر لیوان های کاغذی یکبار مصرف با لایه نازکی از پلاستیک (پلی اتیلن یا PLA) پوشانده شده اند تا از نشتی جلوگیری کرده و دوام را بهبود ببخشند. این روکش پلاستیکی هنوز هم می تواند خطراتی مشابه لیوان های پلاستیکی داشته باشد، به ویژه در مورد شستشوی شیمیایی هنگام قرار گرفتن در معرض مایعات داغ.

PFAS: بسیاری لیوان های کاغذی آنها با مواد پر و پلی فلوروآلکیل (PFAS) که به عنوان "مواد شیمیایی برای همیشه" شناخته می شوند، درمان می شوند تا در برابر آب و چربی مقاوم شوند. PFAS با مسائل مختلف سلامتی از جمله سرطان های خاص، مشکلات کبدی، مشکلات تیروئید و مشکلات رشد مرتبط است. این مواد شیمیایی به راحتی تجزیه نمی شوند و می توانند در محیط و بدن ما جمع شوند. برخی از کشورها و ایالت ها شروع به ممنوعیت PFAS در بسته بندی مواد غذایی کرده اند.
جوهر و رنگ: برخی از لیوان های کاغذی ممکن است با جوهر یا رنگ هایی که حاوی مواد شیمیایی مضر هستند چاپ شوند، اگرچه اکثر تولید کنندگان معتبر از جوهرهای ایمن برای مواد غذایی استفاده می کنند.
زیست تخریب پذیری: در حالی که کاغذ به طور کلی تجزیه پذیر است، پوشش پلاستیکی و PFAS در بسیاری از لیوان های کاغذی می تواند فرآیند تجزیه و بازیافت آنها را مختل کند.

نتیجه گیری:

در حالی که لیوان های کاغذی اغلب به عنوان جایگزینی سازگارتر با محیط زیست و ایمن تر به بازار عرضه می شوند، اما بدون اشکال نیستند. وجود آسترهای پلاستیکی و PFAS در بسیاری از لیوان‌های کاغذی به این معنی است که آنها همچنان می‌توانند نگرانی‌های سلامتی ایجاد کرده و در آلودگی نقش داشته باشند.

برای به حداقل رساندن خطرات احتمالی:
لیوان های پلاستیکی بدون BPA را انتخاب کنید، اما توجه داشته باشید که سایر مواد شیمیایی مضر ممکن است همچنان وجود داشته باشند.
به دنبال لیوان های کاغذی "بدون PFAS" باشید، زیرا تولید کنندگان بیشتری این جایگزین ها را ارائه می دهند.
برای کاهش قابل توجه قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و اثرات زیست محیطی، جایگزین های قابل استفاده مجدد مانند لیوان های شیشه، فولاد ضد زنگ یا سرامیکی را برای نوشیدنی های گرم و سرد در نظر بگیرید.
از مایکروویو ظروف پلاستیکی خودداری کنید، زیرا گرما می تواند شسته شدن شیمیایی را تسریع کند.

از لیوان های کاغذی یکبار مصرف مجدد برای نوشیدن استفاده نکنید، زیرا پوشش محافظ آنها ممکن است خراب شود.

در نهایت، گزینه های قابل استفاده مجدد عموما امن ترین و پایدارترین انتخاب هستند.